این جمله گفته ادوارد دمینگ است ، یک متخصص و اندیشمند در حوزه آمار که عمل کردن به اندیشه‌هایش باعث شد ژاپنی‌ها سومین اقتصاد دنیا را بر خرابه‌های جنگ جهانی دوم بسازند . بجز کتابهای دمینگ که در بازار قابل دسترس و مطالعه است ، سایت علمی و دوست‌داشتنی متمم  در سری مطالب متفکران کلاسیک مدیریت در کنار سایر اندیشمندان به ادوارد دمینگ پرداخته است .

این روزها تولید کردن و انجام کارهای تولیدی از هر نوع ، چه تولیدات صنعتی ، چه تولیدات فکری ، و چه تولید خدمات کار سختی است .

همه ما مدیران زیادی را می‌شناسیم که یا تولید را رها کرده‌اند و سراغ کارهای تجاری رفته‌اند ، یا درِ کارخانه‌ها و کارگاه‌هایشان را بسته اند و مدیرت بازار را بدست گرفته‌اند و از ظرفیت خالی تولیدی سایر کارخانجات و کارگاه‌های صنعتی استفاده می‌کنند و به نوعی نان در کاسه سیاه دلالی می‌زنند و روزگار می‌گذرانند . آن تعدادی هم که در بخش تولید مانده‌اند ، بعضی‌شان انقدر در باتلاق وام‌های با بهره‌های سنگین فرو رفته‌اند که عملا صورت با سیلی سرخ نگهداشته‌اند و هزینه رها کردن کار و کسب برایشان خیلی بیشتر از نگهداشتن آن است . معدودی هم هستند که در این وانفسا خوب مدیریت می‌کنند و  شرکتهای سرپا و سرحالی دارند ، و پرسنلی امیدوار به آینده